Diante da situación na que a xestión da crise sanitaria está a deixar en
Galiza un regueiro de mortes, empobrecemento e desemprego masivos, o Comité Nacional
do PCTG quere declarar o seguinte.
A presente crise non nos debe facer esquecer que, xa antes dela, milleiros
de traballadores galegos non daban chegado a fin de mes. Milleiros de familias
do noso país malvivían dunha pensión. Ducias de empresas industriais eran
pechadas ou estaban en vías de desaparecer, e o
panorama era de desindustrialización, terciarización da economía,
destrución dos principais sectores produtivos, desemprego, emigración forzosa e
despoboamento. Iso, tras 5 anos de “crecemento económico” capitalista, nos que
o único que se recuperou foron os beneficios das grandes empresas. No que
respecta á clase traballadora, non demos recuperadas as condicións de vida e
traballo anteriores á crise do 2008-2014, que xa eran malas.
O impacto da presente crise económica capitalista cuxo detonante foi o estoupido
da crise sanitaria, dáse sobre o panorama antes descrito.
E á cabeza da xestión desta crise, as traballadoras e os traballadores galegos
atopamos o goberno da Xunta do PP, o principal responsable e executor desde o 2009 dos recortes e da privatización da
Sanidade. Eliminación de camas, peche de servizos, recortes de persoal,
desmantelamento da Atención Primaria, foron
decisións da Xunta que hoxe están a cobrarse moitas vidas humanas.
Mandar o persoal sanitario ao matadoiro sen tests nin equipamentos de
protección, despedir sanitarias en plena pandemia, despedir o persoal infectado
de coronavirus na área sanitaria de Compostela, gardar un silencio cómplice e
criminal sobre o número de falecidos e as condicións terroríficas existentes
nas residencias de maiores propiedade privada da Igrexa e das empresas “amigas”,
son as puntas máis visibles do iceberg das políticas do Executivo do PP
encabezado por Núñez Feijóo, inimigo dos
traballadores, das traballadoras e do pobo galego.
A traxedia sanitaria é aproveitada para endurecer a represión sobre o pobo
e as súas organizacións. Sindicalistas da CIG son identificados e sancionados pola policía e a
caravana de coches proposta pola CUT para o 1 de Maio prohibida en nome do
“dereito á vida”, mentres os traballadores somos forzados a traballar sen EPIs,
sen inspeccións, e o incumprimento reiterado das medidas de seguridade nos
“lugares de culto” permanece impune.
Chegamos á “desescalada” con máis de 35.000 ERTEs (veremos se temporais
moitos deles) que afectan a 224.600 traballadoras e traballadores, que ven os
seus ingresos drasticamente recortados mentres as empresas aforran en
cotizacións. Por volta dun terzo da poboación activa galega atópase nesta
altura no desemprego ou sometida a un ERTE.
Avecíñanse tempos durísimos nos que a gran patronal e os xestores dos seus
intereses vannos facer pagar moi cara a súa crise, se non llo impedimos. Vannos seguir sacrificando para preservar as
súas fortunas e as súas ganancias.
Empobrecemento xeneralizado, ataque aos nosos salarios, maior destrución
aínda do emprego e dos servizos públicos, encarecemento dos produtos de
primeira necesidade, recorte das nosas liberdades e vulneración dos nosos
dereitos laborais, sociais e políticos é o que nos agarda se non loitamos.
Por iso, hoxe, no inmediato, chamamos a afrontar o novo ciclo de loitas que
vén, coas seguintes prioridades:
- Paralización da produción nos centros de traballo en que non se garanta a seguridade e a saúde do persoal.
- Nulidade de todos os despedimentos desde o 1 de marzo, con obriga de readmisión e pago dos salarios de tramitación.
- Prestación indefinida de desemprego a todos os demandantes de emprego pola contía máxima, dedicando a iso as partidas destinadas a financiar os custos empresariais por ERTE.
- Plan Urxente para garantir a saúde do pobo. Expropiación sen indemnización da sanidade privada, das residencias xeriátricas e de todos os centros de asistencia social.
- Plan de Desenvolvemento do sector público industrial que garanta as subministracións básicas en materia sanitaria e en materia enerxética.
- Ampliación de persoal en sanidade e solución inmediata da precariedade no sector. Garantías de protección da saúde do persoal sanitario.
- Expropiación de vivendas en mans de empresas e “grandes posuidores”.
- Oposición a toda medida laboral de flexibilidade interna nas empresas: nin ERTEs, nin EREs.
- Oposición á nova reforma laboral que se está a impor a través das medidas de excepción e derrogación inmediata das reformas laborais.
Estas medidas son necesarias para repeler os primeiros ataques dos
capitalistas e os seus gobernos, pero é esencial formular un modelo económico e
social que priorice os dereitos da maioría obreira e popular.
Cómpre desenvolver a organización, a unidade e a forza da clase obreira nos
nosos centros de traballo, nas nosas organizacións sindicais, co noso Partido
de clase, para facer fronte á tremenda ofensiva do capital contra o traballo
que imos vivir nos vindeiros meses.
Galiza, 11 de maio 2020.
Comité Nacional do PCTG