As medidas que se están
adoptando por parte do Goberno na xestión da crise sanitaria do Covid-19 teñen
un profundo carácter de clase. O confinamento decretado mediante o Decreto de
establecemento do estado de alarma do pasado sábado ten como límite a
necesidade da burguesía de manter a produción e, con iso, a extracción de
plusvalía.
Como consecuencia, gran
parte da clase obreira e o resto de traballadoras e traballadores asalariados
están a ser obrigados a traballar, pondo en risco a súa saúde e a das familias
obreiras, para manter as ganancias da patronal.
Esta situación está a
afectar de maneira desigual aos distintos sectores da maioría traballadora,
pero hoxe foron millóns os traballadores e traballadoras que se viron obrigados
a presentarse no seu posto de traballo, arriscando a súa saúde en vehículos de
transporte público abarrotados, ante a posibilidade de adopción de sancións
contra eles, incluídos os despedimentos, en caso de non presentares ao
traballo.
Se o dereito á saúde é a
prioridade nestes momentos, este non pode quedar sometido aos intereses
patronais.
O Decreto aprobado o
pasado sábado, ao non incluír ningunha medida sobre protección da saúde nos
centros de traballo, facilitou esta grave situación. Nin sequera adoptaron
medidas para reforzar a Inspección de Traballo. Todo apunta a que os acordos
que se aprobarán mañá no Consello de Ministros irán encamiñados a facilitar a
suspensión de millóns de contratos de traballo e a asunción por parte do Estado
dos custos das prestacións por desemprego que se van xerar. Igualmente,
establecerá axudas fiscais e bonificacións nas cotizacións patronais á
Seguridade Social a todas as empresas do país, sen distinguir entre traballadores
autónomos e grandes monopolios.
O Consello de Ministros
tampouco quixo establecer medidas sociais complementarias a favor da clase
obreira relativas a hipotecas, alugueres, asistencia básica alimentaria e de
subministracións, entre outras.
Hoxe, a única forma de
garantir a protección efectiva da saúde da clase obreira é paralizando a
produción. As imaxes desta mañá no Metro en Madrid, Barcelona ou Bilbao, ou dos
Contact Center, ou dos repartidores de moitas empresas falan por si soas.
Mentres paran institucións como as Cortes ou o Consello Xeral do Poder
Xudicial, obrígase a manter a actividade laboral nos sectores produtivos.
A paralización da
produción debería ser adoptada o pasado sábado, establecendo a prohibición de
acudir ao traballo excepto nos sectores estratéxicos. Nestes, o Decreto debería
decidir a intervención de todas as grandes empresas, adoptando como primeira
medida uns servizos mínimos para garantir as subministracións, organizando aos
persoais por quendas e garantindo todas as medidas de protección da saúde.
Estamos a ver como miles
de empresas obrigan aos traballadores e traballadoras a utilizar as súas
vacacións para non acudir aos seus postos. Noutros casos, prodúcense
despedimentos masivos a través de EREs ou da non renovación de contratos de
traballo temporais, asinados na súa maioría en aberto fraude de lei. Agora
compróbanse os efectos de non derrogar as reformas laborais, pois se afronta
esta crise coas medidas aprobadas para favorecer á patronal durante a crise
anterior.
Por outra banda, o
recurso aos ERTEs, utilizado masivamente como se fixera na crise de 2008, é
unha arma perigosa en mans da patronal: independentemente de canto dure o
estado de alarma, as empresas poderán alargar calquera expediente de regulación
alegando causas económicas, organizativas, técnicas ou de produción. Bastará
calquera dificultade ou pretexto empresarial para manter os contratos
suspendidos ou impor novos axustes. A denominada flexibilidade interna nas
empresas, lonxe de evitar os despedimentos, intensifica a ditadura empresarial
nos centros de traballo e fai retroceder o conxunto dos nosos dereitos
laborais.
Dado que o Goberno
renuncia a adoptar as medidas necesarias para protexer a vida e a integridade
física da maioría traballadora do noso país, e dado que a situación é de risco
grave e inminente para toda a poboación tras a aprobación do estado de alarma,
son os traballadores e traballadoras, as súas organizacións sindicais e os seus
representantes legais nas empresas, quen teñen que dar o paso en defensa da súa
saúde. Só o pobo salva ao pobo.
Ante todo isto, esiximos:
– Paralización das
actividades de todas as empresas, salvo os sectores estratéxicos, por risco
grave e inminente para a saúde dos persoais.
– Intervención de todas
as empresas de sectores estratéxicos, garantindo os servizos mínimos e a saúde
e seguridade dos persoais afectados.
– Paralización de todos
elos e ERTEs en marcha.
– Adopción de medidas
inmediatas como a moratoria no pago das hipotecas e alugueres; a aprobación
dunha prestación asistencial básica para familias sen ingresos ou cun nivel de
ingresos limitados, prohibición de calquera corte na subministración eléctrica,
de auga ou de calefacción.
– Suspensión das
obrigacións fiscais para os autónomos sen traballadores contratados.
– Intervención de toda a
sanidade privada sen compensación económica algunha.
No caso de que non se
adopten as medidas básicas para protexer a saúde e seguridade dos traballadores
nas empresas, garantindo o 100% do salario, chamamos aos traballadores e
traballadoras a que utilicen as ferramentas que prevé a Lei de Prevención de
Riscos Laborais, a través dos delegados de persoal, dos comités de empresa ou
dos delegados de prevención, para decidir a paralización do traballo por risco
grave e inminente, pondo estes feitos en coñecemento da Inspección de Traballo
e adoptando as medidas de necesarias para impedir calquera sanción que a
empresa poida expor.
Non pagaremos esta crise
coa nosa saúde nin cos nosos dereitos.
Só o pobo salva ao pobo.
Buró Político do PCTE
16 de marzo, 2020