O Comité Nacional do PCTG saúda a clase
obreira e o conxunto do pobo traballador galego con ocasión do Día da Clase
Obreira Galega.
Vai para medio século que os obreiros da
Bazán, Amador e Daniel, foron asasinados. Caeron baixo as balas da policía
franquista ao servizo do capital, cando loitaban por un convenio xusto e pola construción da
ferramenta sindical de clase que os traballadores necesitaban para defender os
seus dereitos fronte á rapacidade da gran patronal. Naquela altura, esa
histórica loita saldouse con ducias de feridos, despedimento de máis de 40
traballadores e detención dos principais dirixentes, procesados e sometidos a
consello de guerra e ao xuízo “dos 23 de Ferrol”. Non esquecemos a ningún
deles.
Amador e Daniel morreron loitando polos dereitos dos traballadores e
as traballadoras. Hoxe estes dereitos que fomos conquistando palmo a palmo e
batalla a batalla, fóronnolos
arrebatando un a un no contexto da derradeira -polo de agora- crise
capitalista de sobreprodución e sobreacumulación, e non os demos recuperado nen
de lonxe malia o breve ciclo de repunte da “economía”, é dicir, dos beneficios
empresariais, que estivo a gozar a clase explotadora nos últimos 2 ou 3 anos.
No punto de mira das reformas antiobreiras dos sucesivos gobernos, estiveron e
están os contratos de longa duración, a seguridade no emprego, os salarios, as
pensións gañadas durante vidas enteiras entregadas ao traballo, o emprego digno
para a nosa mocidade ter futuro e non ter que emigrar.
Todo o emprego destruído foi o de xornada
completa e contratos de longa duración, e o creado foi emprego lixo, altamente
precario, a xornada parcial e con contratos temporais de curta duración (o 36%
deles, de menos dunha semana).
Mentres a patronal despedía e recortaba salarios e dereitos, os gobernos
ao seu servizo lexislaron e executaron a liquidación das pensións, da saúde, da
educación dos fillos e fillas da clase obreira. Cada día somos máis pobres e
vivimos peor e menos anos. Milleiros de traballadores non dan chegado a fin de
mes. Milleiros de familias do noso país malviven dunha pensión. Ducias de
empresas industriais pecharon ou ameazan con desaparecer, deixando un regueiro
de desemprego e emigración. Lembremos Poligal, Alcoa, Endesa, e tantísimas outras.
E xa os indicadores anuncian unha nova
crise capitalista que terá nefastas consecuencias para a clase obreira e o pobo
traballador galego. O novo goberno do capital vai seguer a facernos pagar as
súas crises. O papel da socialdemocracia é de xestor dos intereses do capital e
de apagalumes da loita de clases. Foi así históricamente e así é no presente, aquí,
en Grecia ou en Francia.
Cómpre lembrar novamente que Amador e
Daniel morreron loitando por un Convenio Xusto, hoxe que o capital está a
asestar golpes de morte á Negociación Colectiva das condicións de traballo.
Cómpre lembrar que eran obreiros da
construción naval, hoxe que este sector produtivo estratéxico practicamente
agoniza na Galiza baixo a bota desindustrializadora da Unión Europea capitalista
e imperialista que o novo goberno “progresista” non só non cuestiona, senón que
expresa o seu compromiso cos seus ditados, obxectivos de déficit e
transformacións estruturais do mercado de traballo aínda máis nefastas que as
non derrogadas contrarreformas laborais de 2010 e 2012.
Non haberá mellora para a clase obreira e
os sectores populares se non damos intensificado a loita de clases nun sentido
revolucionario.
É necesario fortalecer as organizacións
obreiras, reactivar a loita obreira e sindical, pular pola organización e a
unidade da clase, avanzar na construción do Partido que reactive as loitas
populares e dote a estas de unidade
estratéxica e de Programa revolucionario.
Amador e Daniel, presentes! Non
esquecemos.
Viva a loita da clase obreira!
Galiza, 10 de marzo 2020.
Comité Nacional do PCTG.