A
exhumación dos restos do ditador Francisco Franco do mausoleo do Val dos Caídos
ten lugar o 24 de outubro do 2019. Pasaron 44 anos desde o seu enterramento.
Foi o rei Xoán Carlos I, o que firmou o 22 de novembro do 1975 a orde definitiva
para que o ditador fose enterrado alí. Dos 44 anos que pasaron desde aquela,
exactamente a metade deles, o Goberno de España estivo nas mans do Partido
Socialista Obreiro Español. Foi con Pedro Sánchez como presidente cando o PSOE
considerou que chegara o momento máis oportuno para lle retirar ao ditador
certos honores, trasladando os seus restos ao cemiterio público de Mingorrubio
—onde tamén están soterrados Carrero Blanco e Arias Navarro—. Todo indica que o
novo lugar de sepultura do ditador —nun panteón coa súa esposa, Carmen Polo—
será o novo lugar de peregrinación dos apoloxistas do fascismo en España e que
Franco seguirá a recibir tributo público.
A
exhumación dos restos de Franco por parte do goberno do PSOE non obedece a
ningún principio moral nin político de respecto ás vítimas do franquismo e da
loita antifascista. Todo obedece a un mero cálculo electoral e a unha operación
de maquillaxe democrática do propio sistema.
O
goberno de Pedro Sánchez decidiu ir ás Eleccións Xerais de novembro cunha folla
de ruta moi definida, en que a sentenza do Procés
tomaba unha especial relevancia. Coa xestión da crise en Catalunya, o PSOE
pretendía ensanchar o seu espazo electoral cara á súa dereita. Coa exhumación
de Franco ensanchalo cara á esquerda. Os ritmos e as proclamas, sobre un e
outro tema, do goberno socialista nestes días expresan de maneira moi clara, o
inveterado oportunismo do partido da traizón na Guerra Civil, da desaparición
durante a ditadura, da falaz transición, dos GAL, da OTAN, das ETT, da
desindustrialización e das contrarreformas laborais.
Os
restos de Franco, como os de todos os
fascistas enterrados no Val dos Caídos —onde seguirá permanecendo a tumba de
Primo de Rivera— debían ter sido exhumados hai moito tempo. Pero non antes que
os restos dos milleiros de represaliados antifranquistas que foron alí
soterrados, contra a súa vontade, moitos deles obrigados en condicións de
escravitude a construír o infame mausoleo do franquismo. Son eles os primeiros
que deberían ter saído do Val dos Caídos e ter recibido digna sepultura. E son
tamén, os miles de asasinados polo fascismo que xacen desaparecidos nas cunetas
por todo o país os que esixen que se lles saque delas e se lles rendan honores.
Despois de recoñecer aos miles de heroes antifascista é cando, con urxencia,
habería que ter negado todo monumento e homenaxe ao ditador e procedido á
demolición do Val dos Caídos. Esa é a única política de memoria histórica que
faría xustiza aos antifascistas españois.
Fonte: PCTE
Traducida pola Revista FORXA