Chegamos
ao 25 de Xullo cun inequívoco endurecemento das condicións de vida do pobo
traballador galego.
A
crise de 2008-2014 operou na Galiza sobre un panorama de desmantelamento dos
principais sectores produtivos que foi o prezo a pagar pola entrada nas
estruturas da Europa imperialista. Así, este desmantelamento das estruturas
produtivas supuxo a liquidación por milleiros de pequenas e medianas
explotacións agrogandeiras, a destrución do emprego nas comarcas industriais, a
desertización do rural e de comarcas obreiras enteiras, e a emigración forzosa
dos nosos mozos e mozas. A saída da crise foi posible para un puñado de grandes
empresas a costa de intensificar a explotación e aniquilar os dereitos
conquistados ao longo de décadas polo movemento obreiro e popular.
Na
mesma dirección, a recuperación económica das grandes empresas capitalistas non
se limitou a un aumento brutal da explotación e á perda de dereitos no eido
laboral. Tamén supuxo a terciarización da nosa economía, a creación de emprego
precario con salarios de miseria, a sobreexplotación, a privatización dos
servizos básicos e destrución do sistema público de pensións. A patronal
despide e deslocaliza empresas logo de recibir millóns de euros en subsidios
públicos: Alcoa, Poligal, Ferroatlántica, etc... A persecución patronal contra
sindicalistas e loitas obreiras é parte inseparable desta ofensiva.
O
actual goberno do PSOE, apoiado pola nova socialdemocracia, administra os
intereses e negocios dos amos con notable eficacia virándolle as costas aos
seus votantes. Non só non derroga as
contrarreformas laborais senón que ameaza cun novo Estatuto dos Traballadores para
gañar a confianza da CEOE e xogar o papel que sempre foi o da socialdemocracia:
o mellor salvavidas do capital, o que mellor contén o ascenso do descontento
social e da loita obreira e popular.
A
clase obreira e o conxunto do pobo traballador galego habemos de prepararnos
para un novo ciclo de loitas e mobilizacións:
a nosa clase e o noso pobo non poden depositar ningunha confianza nos
gobernos capitalistas.
O asoballamento do noso pobo segue a ser unha realidade.
A nosa lingua esmorece e perde falantes día a día, á par que avellenta ou é
arruinado e expulsado do rural o substrato social que sempre foi o seu mellor
soporte. Os gobernos de quenda seguen a lexislar en contra do pobo galego cunha
firmeza digna do franquismo. O carácter cada vez máis reaccionario e represor
dos Estados capitalistas exprésase en España tamén no endurecemento da
represión policial e xudicial contra as expresións políticas independentistas,
mesmo daquelas que non cuestionan o capitalismo como sistema. O nacionalismo, produto
dunha concepción idealista da historia, prima os elementos simbólicos e a
subxectividade sobre a realidade material da loita de clases, e conduce a clase
obreira a elixir entre falsos dilemas, eludindo a cuestión principal: que clase
social ten o poder. Temos que abordar a loita pola recuperación e avance dos
nosos dereitos de clase e nacionais desde a análise materialista da realidade e
desde a independencia da clase obreira. A opresión nacional, estreitamente
ligada á dominación de clase no sistema capitalista, necesita para ser superada,
a construción revolucionaria das bases materiais para unha sociedade libre de
todas as formas da explotación e da opresión.
É
necesaria a organización da clase obreira e as capas populares para a defensa
dos nosos intereses baixo un programa propio, de derrogación de todas as
medidas e contrarreformas antiobreiras, nacionalización dos grandes sectores da
economía e ruptura coas unións imperialistas. O Partido Comunista dos
Traballadores da Galiza saúda o pobo galego traballador con motivo do Día da
Patria, e chámao a mobilizarse pola defensa dos nosos intereses e dereitos,
camiñando cara á construción do único sistema social no que os dereitos do pobo
traballador, así como o exercicio efectivo da soberanía do noso pobo por parte
da súa maioría traballadora, serán garantidos: o Socialismo. A experiencia
histórica do Socialismo amosou que a unión voluntaria de pobos libres baixo a
dirección da clase obreira é a única garantía do exercicio real da
autodeterminación e da fraternidade entre pobos e nacións.
Por
unha Galiza para a clase obreira!
PCTG
