Rompamos coa UE, o Euro e a OTAN
Por un país para a clase obreira
Nestas Eleccións Europeas ningún dos partidos
parlamentarios se opón á Unión Europea. Durante a campaña limítanse a ofrecerse
como os mellores “representantes de España” diante de Europa, cando en
realidade ao que aspiran é a representar aos capitalistas. Porque a UE é ante
todo unha unión de Estados capitalistas, á que os monopolios dos diferentes
países envían os seus representantes.
As e os comunistas opómonos a esa unión de Estados
capitalistas, na que se deseñan gran parte das políticas que despois nos
impoñen en cada país. Así sucedeu coa política industrial e enerxética, coa
agricultura e coa pesca, destruíndo o noso tecido produtivo, o noso emprego,
condicións de vida e de traballo en beneficio exclusivo das grandes empresas. O
desenvolvemento industrial e a soberanía enerxética do noso país son imposíbeis
na UE.
As políticas de contención do déficit están afogando
a educación, a sanidade, etc., que sofren importantes recortes. Para iso o PSOE
e o PP reformaron o artigo 135 da Constitución durante o goberno de Zapatero.
Frear a degradación e a progresiva privatización dos servizos públicos é imposíbel
na UE.
A UE harmonizou á baixa os nosos dereitos laborais.
A flexibilidade é un eufemismo para explotarnos da forma más eficaz. Necesitan
traballadores á carta, o que esixe terminar cos nosos dereitos individuais e
colectivos. Necesitan traballadores que poidan contratar e despedir de xeito
doado, baratos, que non protesten, submisos. A UE é incompatíbel co avance dos
dereitos dos traballadores e traballadoras.
A UE é un polo imperialista agresivo, dirixido a
garantir a exportación de capitais e a estender as áreas de influencia dos
monopolios europeos, entrando en contradición con outras potencias, o que sitúa a humanidade diante do grave risco dunha
guerra imperialista xeneralizada. Para iso están impulsando o Euroexército,
aumentan os gastos militares e interveñen militarmente nun número crecente de
países. A UE é incompatíbel coa paz mundial e coa solidariedade entre os pobos.
A UE é unha unión criminal, como a OTAN. Tras apoiar
a distintos grupos terroristas para desestabilizar países como Libia, Siria ou
Ucraína e saquear os seus recursos, practican unha política racista e xenocida
cos refuxiados vítimas das guerras que ela mesma provocou, sendo directamente
responsable dos case 20.000 mortos que xacen no fondo do Mediterráneo.
Nun famoso documento, a Comisión Europea esgrimiu
“60 poderosas razóns para a Unión Europea”. Nós presentámosche 60 razóns para a
ruptura unilateral coa UE, o Euro e a OTAN, pero hai moitas más.
Non nos estamos referindo a un Brexit, que tan só
beneficia a unha parte dos burgueses británicos. As e os comunistas non estamos
dispostos a supeditarnos a ningunha sección da clase capitalista. A loita pola
ruptura coa UE debe ir unida á loita por un país para a clase obreira. Pois só
coa clase obreira no poder é posíbel romper coa UE, o Euro e a OTAN en
beneficio dos traballadores e traballadoras.
Non queremos representar aos capitalistas españois diante
da UE, queremos terminar coa UE e cos capitalistas españois. Iso votaremos o próximo
26 de maio.
A Unión Europea é unha ferramenta do
gran capital
1. A Unión
Europea é, ante todo, unha unión de Estados capitalistas, na que se deseñan
gran parte das políticas que despois nos impoñen en cada país os Gobernos de
quenda.
2. O motor da
unificación capitalista europea son os intereses dos monopolios, do gran
capital. A UE ten as características dun bloque económico, político e militar
imperialista, contrario aos intereses da clase obreira e dos sectores
populares.
3. A Unión
Europea existe, fundamentalmente, para xerar un mercado único e de gran tamaño,
que concentra e centraliza o capital para permitir aos monopolios europeos competir nas mellores condicións posibles
contra os monopolios norteamericanos, chineses, rusos, xaponeses ou de calquera
outra potencia capitalista.
4. A Unión
Europea fomenta a falsa ilusión de que existen uns valores “europeos” baseados
na paz, o progreso e a liberdade. Pero as principais potencias da UE son as
mesmas que causaron as dúas guerras mundiais, de marcado carácter imperialista
e que resultaron en decenas de millóns de vítimas mortais.
5. A Unión
Europea tolera e branquea o nazi-fascismo e alíase cos seus herdeiros en países
como Ucraína.
6. A Unión
Europea equipara nazismo con comunismo, esquecendo que foi precisamente a Unión
Soviética quen asestou o golpe mortal ao nazi-fascismo. A campaña anticomunista
amparada polas institucións da UE supón que varios partidos comunistas sexan
ilegais en países da UE, estean en proceso de ilegalización ou non poidan
utilizar a simboloxía comunista (Letonia, República Checa, Hungría, Polonia,
Lituania, Bulgaria.)
7. A Unión
Europea di defender unha “economía social de mercado”. Usar estes termos ou
outros eufemismos para referirse ao sistema económico realmente existente é só
un intento de maquillar a realidade e contrapor un suposto capitalismo bo a
outro de carácter malvado. Trata de afastar a necesaria crítica do sistema
capitalista dirixíndoa cara ao mercado e por tanto levándoa cara a un calello
sen saída.
Ao favorecer ao gran capital, a Unión Europea atenta contra a maioría
traballadora
8. A Unión
Europea desregula nosas condicións de traballo. Baixo o pretexto de terminar
coa “dualidade no mercado de traballo”, e de aplicar unha política baseada na
chamada “flexiseguridade”, impulsa constantes reformas do mercado laboral para
beneficiar en exclusiva aos empresarios e aumentar nosa explotación. A UE
promove a temporalidade, a precariedade e figuras como a dos falsos autónomos.
9. Baixo a
escusa da “harmonización”, os dereitos laborais e sindicais retrocederon en
todos os países da UE. Dende a súa creación, no marco da Unión Europea
harmonizáronse á baixa os dereitos laborais e sindicais da clase obreira. Todas
as reformas laborais adoptadas en España baseáronse nas directrices contidas
nas directivas comunitarias.
10. Na Unión
Europea son explotados más de 22 millóns de traballadores e traballadoras de
terceiros países, que contan cunhas peores condicións laborais. A política
migratoria da UE diríxese única e exclusivamente a procurar man de obra barata
aos empresarios.
11. A UE fai
posible que as empresas poidan explotar forza de traballo con contratos
precarios, como os chamados “contratos a demanda”, usados polas plataformas
dixitais. Más de 5 millóns de traballadores teñen este tipo de contratos
ultraprecarios na UE. As empresas desprazan temporalmente a traballadores duns
países a outros para empeorar as condicións laborais.
12. O Tribunal
de Xustiza da UE declarou legal que os traballadores e traballadoras interinos
españois non perciban indemnización algunha ao finalizar o seu contrato de
traballo.
13. O TXUE
declarou tamén que é perfectamente legal que nun despedimento colectivo os
traballadores temporais cobren unha indemnización menor á do resto do persoal.
14. A UE é
impulsora do Sistema de Garantía Xuvenil que, en España, se traduce no Plan de
Choque polo Emprego Novo 2019-2021, cuxo principal obxectivo é “mellorar a
produtividade empresarial”.
15. A UE
potencia os contratos formativos que consagran a dobre escala salarial e a
precariedade laboral xuvenil.
16. A UE
fomenta a Formación Profesional Dual, que supón a cesión de man de obra nova e
moi barata ás empresas a través do sistema educativo.
17. A UE ofrece
un servizo de voluntariado, o Corpo Europeo de Solidariedade, destinado a xerar
unha obra de man desregularizada que suplante postos de traballo.
A Unión
Europea é unha agresiva alianza imperialista de Estados que recorta liberdades
e dereitos
18. A UE, baixo
a escusa da loita contra o terrorismo, implanta sistemas de control da poboación
e recorte de liberdades e dereitos.
19. A pertenza
á OTAN foi unha das condicións non escritas para que tanto España como outros
países puidesen ser admitidos. A OTAN fomenta manobras militares nas fronteiras
exteriores que estiveron a piques de desembocar en confrontacións bélicas
abertas.
20. As
fronteiras seguen existindo para os traballadores na UE. O Espazo Schengen
garante unicamente a seguridade dos monopolios, que regulan a “libre
circulación” en función dos seus diferentes intereses nacionais.
21. A UE é o
terceiro produtor e exportador de armas do mundo. A súa acción cara ao exterior
baséase na rapina e o saqueo.
22. A UE
provocou a guerra en Siria, apoiando a grupos terroristas do islamismo radical
que desangraron o país durante máis de 8 a anos, e facilitou a
desestabilización do Mediterráneo Oriental, o Norte de África e Oriente Medio.
23. A UE apoiou
o golpe de estado en Ucraína que facilitou un crecemento alarmante do fascismo
neste país e arruinou a súa economía. En territorio da UE realizáronse adestramentos
militares a grupos nazis que combaten no Leste de Ucraína.
24. A UE e a
OTAN provocaron a guerra de Libia para protexer os intereses dos monopolios
europeos do petróleo e o gas. Libia pasou de ser o país máis rico de África a
ser un país devastado onde imperan os mercados de escravos.
A UE é culpábel
da crise mundial dos refuxiados
25. A UE é
responsábel da crise de refuxiados ao provocar a desestabilización de países
enteiros. Tras provocar a miseria en África e Oriente Medio, a UE bloquea a
fuxida dos damnificados.
26. A UE asinou
un criminal acordo con Turquía para que este país impida, a cambio de millóns
de euros dos nosos impostos, o paso de refuxiados sirios. Millóns de sirios
malviven en Turquía baixo condicións de tremenda explotación. Os menos traballan
nas fábricas téxtiles de empresas españolas como Inditex ou Mango, sen
regulación. Unha vez máis, das condicións de miseria do pobo, os capitalistas
europeos e turcos sacan tallada.
27. A UE está
levando unha política criminal no mar Mediterráneo, dificultando por todas as
vías o salvamento marítimo de seres humanos. Hoxe o Mediterráneo é un dos
maiores cemiterios do mundo e a UE é o seu sepultureiro. Son preto de 18.000
persoas as que xa morreron no Mediterráneo dende 2014.
28. A resposta
da UE á entrada de refuxiados nos seus países foi a potenciación das políticas
racistas baseadas no endurecemento de condicións de asilo e o aumento da
burocracia e tempos de resposta.
O Euro é un dos seus principais instrumentos contra os traballadores e a
soberanía
29. O Euro non
é ningún instrumento de converxencia nos niveis de desenvolvemento social dos
países da UE, senón que serviu para xerar unha pérdida substancial de soberanía
económica e un desplome do poder adquisitivo dos traballadores e traballadoras.
30. Dende a
entrada de España no Euro (xaneiro de 2002), os prezos aumentaron de media un
40%, mentres que os salarios aumentaron de media un 28%. Para entendernos: un
café custa 2 veces máis que entón, unha barra de pan custa 3 veces máis e un
quilo de tomates custa 4 veces máis.
31. A presenza
de España no sistema Euro foi a orixe do cambio do artigo 135 da Constitución
para situar como prioritario o pago da débeda.
32. No sistema
Euro, a emisión de débeda faise en condicións individuais por cada país, pero
devólvese ao nivel da economía media do sistema, o que beneficia ás principais
potencias como Alemaña ou Francia.
33. O Pacto de
Estabilidade e Crecemento supón unha constante ameaza para os servizos públicos
como a sanidade ou a educación, ao establecer importantes limitacións á
capacidade de endebedamento do Estado.
34. A chamada
“Gobernanza económica reforzada” supón o fin completo da soberanía económica
dos países que forman parte da UE. Supón un reforzamento e vixilancia superior
sobre os orzamentos dos distintos países. Non supoñen unha salvagarda fronte a estalidos de crises, senón un mecanismo de submisión
dos países máis débiles aos máis fortes.
35. A chamada
“Unión Bancaria” non é ningún mecanismo para evitar a quebra de bancos no
futuro, senón para favorecer a concentración do capital bancario en cada vez
menos mans.
A Unión
Europea quere uns servizos públicos sometidos ao capital privado
36. A UE
promove a entrada sistemática de capital privado nos servizos públicos de
sanidade, educación e servizos sociais.
37. Cando se
fala de “lograr obxectivos de servizo público nos mercados abertos e
competitivos” búscase someter a prestación de servizos públicos ás necesidades
e criterios do mercado capitalista. A UE impide o desenvolvemento dos servizos
públicos se chocan coa “libre competencia”.
38. A UE
fomenta a aparición e crecemento dos plans de pensións privados en detrimento
dos sistemas públicos de pensións. Recentemente o Parlamento Europeo aprobou o
“produto paneuropeo de pensións individuais”, é dicir, pensións privadas con
capacidade de traslado a outros países UE e cuxo obxectivo principal é aumentar
os investimentos nos mercados de capitais.
39. En toda a
UE consolídase o copago sanitario xeneralizado, o que supón que amplos sectores
obreiros e populares poderían quedar fóra do sistema por imposibilidade de
facer fronte a estes pagos.
40. A UE
promove o Plan Bolonia e o Marco Estratéxico de Formación e Educación 2020
(ET2020) que están supondo un empeoramento da calidade educativa e unha
acelerada privatización e mercantilización da educación a todos os niveis.
41. A UE é un
dos espazos políticos do mundo menos democráticos, mesmo desde o parámetros das
propias democracias burguesas. A Comisión Europea é o verdadeiro órgano de
poder na UE, que non é elixido polos cidadáns senón polos Gobernos, e que
responde diante destes, non diante dos pobos.
42. No
Parlamento Europeo e noutras institucións da UE, actúan más de 20.000 lobbistas
representando as grandes empresas. Ningunha decisión seria tómase sen contar
con eles. Estes lobbies contan con orzamentos millonarios e o seu obxectivo
confesado é gañar as vontades de altos políticos e funcionarios da UE para
facer avanzar os intereses que representan.
43. O lobby con máis poder na UE é a chamada European
Round Table of Industrialists, integrada polas 55 maiores empresas dos
países membros. Nela reside o verdadeiro poder da Unión Europea.
44. Os
capitalistas españois están representados na European Round Table of
Industrialists polos presidentes de Telefónica, Iberdrola, Inditex e
Ferrovial.
45. A Unión
Europea é, sobre todo, unha unión de capitalistas que defenden o seu mercado e
os seus beneficios. Por tanto non é estraño que facilite a existencia de
paraísos fiscais dentro das súas fronteiras, como sucede con Irlanda, Países
Baixos, Luxemburgo, Chipre ou Malta.
A Unión Europea é unha das principais promotoras dos acordos de libre
comercio
46. Acordos
como o CETA (con Canadá) ou o TTIP (por agora paralizado) abren a porta á
absoluta desregulación de sectores económicos enteiros, á súa entrega a monopolios
americanos e europeos, e ao empeoramento das condicións laborais dos
traballadores de América e Europa.
47. A UE impón
monocultivos que atacan a biodiversidade e hipotecan o futuro ecolóxico de
vastas zonas do planeta.
48. A UE
promociona o desenvolvemento e agrupación de monopolios europeos, presionando a
gobernos de Asia, África e América para que consintan a explotación dos seus
recursos naturais en condicións laborais de miseria e cun alto grao de
sinistralidade laboral e impacto ecolóxico.
49. A Comisión
Europea favoreceu a fusión Bayer-Monsanto, así como a entrada de grandes
monopolios estranxeiros en servizos económicos estratéxicos.
50. O Tratado
de Libre Comercio con Canadá consagra sistemas de arbitraxe privados que somete
aos Estados ao capital privado.
A Unión Europea destrúe a nosa agricultura e gandería, a nosa pesca e a
nosa industria
51. A entrada
na UE supuxo reducir drasticamente o sector lácteo para converter a España en
destino do excedente leiteiro dos países do centro e norte de Europa.
52. A entrada
na UE fomentou o incremento do tamaño medio das explotacións agrícolas, coa
consecuente concentración de terra en menos mans e a expulsión de centos de
miles de persoas do medio rural.
53. A entrada
na UE destruíu o sector pesqueiro español. Antes de 1986, España dispoñía de
22.300 barcos con licenza para pescar. Hoxe son 9.200 embarcacións, un 58%
menos.
54. A entrada
na UE esixiu o desmantelamento de boa parte do sector industrial español:
siderurxia, estaleiros, minería. E a súa substitución polo sector hostaleiro. A
UE fomenta que España sexa un país para turistas, non para traballadores.
55. Mentres a
demanda de carbón aumenta no mundo, Europa pecha as minas españolas pero
permite que se abran en Reino Unido mentres se consumen miles de toneladas de
carbón de Rusia, Colombia e Indonesia.
56. Os “fondos
europeos” utilizáronse e utilízanse para maquillar o brutal desmantelamento
industrial, agrícola, pesqueiro e gandeiro sen ofrecer ningún beneficio real e
duradeiro para os traballadores e traballadoras.
A UE
fomenta a cultura como mercadoría
57. O programa
marco de investigación e innovación da Unión Europea, Horizonte Europa, conta
cun orzamento totalmente insuficiente (100.000 millóns de euros para todos os
países membros), de modo que abre a porta á entrada masiva de capital privado.
58. O proxecto
Nube Europea da Ciencia oriéntase para favorecer o I+D+i dos monopolios, non
para que os datos científicos sexan un ben público de acceso universal, en cuxo
desenvolvemento e xestión haberían ter un papel determinante os 1,7 millóns de
investigadores e os 70 millóns de profesionais que traballan en sectores
asociados á ciencia e a tecnoloxía en Europa.
59. A UE
promove unha cultura mercantilizada. Na súa Axenda Europea para a Cultura, a
promoción cultural exponse “como un axente económico e catalizador do
crecemento, o emprego, a innovación e a competitividade”.
60. A UE
utiliza o nomeamento de Capitais Europeas da Cultura de acordo a intereses
empresariais, especialmente do sector turístico, que fomentan a competitividade
e o chovinismo entre os diferentes pobos de Europa.
Rompamos coa UE, o Euro e a OTAN
Por un país para a clase obreira
#VotaPCTG