Hoxe comeza o xuízo
aos dirixentes independentistas cataláns, o que se veu chamar o xuízo do
“procés”. O Tribunal Supremo imputa aos acusados diversos delitos de desobediencia,
malversación, sedición e rebelión.
Na época do imperialismo, o capitalismo tende á reacción en todos os terreos e os conflitos políticos, en determinados momentos, resólvense pola vía represiva, en función da correlación de forzas e da gravidade dos asuntos en debate. A unidade do seu Estado é unha prioridade absoluta para a burguesía española, cuxos monopolios esixen a total unidade do mercado doméstico para poder competir con algunha posibilidade contra os monopolios cuxa base está noutros países.
Se unha posición
política chega a estar en condicións de supoñer unha ameaza seria para tal
unidade, ben por propoñer outros marcos territoriais de acumulación
capitalista, ben por poñer en dúbida o propio proceso de acumulación
capitalista, entón os intereses do Estado se promoven e defenden mediante a
aberta utilización do seu poder represivo (policial, xudicial, penitenciario).
O “procés” supuxo un
dos episodios de maior desestabilización do Estado español nas últimas décadas
e, con este xuízo, o Estado vai castigar de xeito exemplarizante os seus dirixentes,
de modo que non haxa dúbidas sobre quen ostenta o poder e ata onde chegan os
límites da democracia burguesa española. Moitos dirixentes políticos, sindicais
e sociais teñen sido xulgados e condenados anteriormente en España, e en todos os
casos os seus procesos serviron para tratar de condicionar, frear ou paralizar
procesos de mobilización populares ou con forte apoio popular.
Para poder condenar
os dirixentes do “procés”, coa actual lexislación na man, o Tribunal Supremo volverase
enfrontar ao perigo da deslexitimación, como xa sucedeu coa sentenza das
hipotecas ou os diversos xuízos relacionados coa corrupción. Isto, porque os
actos dos dirixentes independentistas só encaixan nos tipos penais máis graves,
de rebelión e sedición, se se aplica unha retorcida interpretación da lexislación.
Así, este xuízo ten
carácter político porque só politicamente – e non xuridicamente – cabe entender
a actitude dos dirixentes cataláns como rebelión ou sedición. Que este proceso
xudicial teña chegado ata aquí, con prisión preventiva incluída para varios dos
procesados, é significativo da escasa imparcialidade ou neutralidade do poder xudicial
en asuntos de calado político. Pero para os capitalistas é importante que se
manteña a aparencia de neutralidade, obxectividade, imparcialidade e
independencia da xustiza, dado que así se preserva a lexitimación social das
decisións que os seus órganos tomen.
Ao mesmo tempo, increméntase
a retórica nacionalista para xerar unha onda de rexeitamento cara aos
procesados e lexitimar calquera sentenza condenatoria, canto máis dura mellor.
Ao aparato estatal dálle
igual que o independentismo fracasase politicamente en 2017. Este xuízo celébrase
precisamente porque se produciu ese fracaso. Un fracaso recoñecido polos seus
propios dirixentes, procesados hoxe, que chegaron a cualificalo como unha
“performance”, como un farol ou como accións simbólicas carentes de eficacia
práctica. Os comunistas xa advertimos no seu momento do carácter de clase dos
dirixentes independentistas, da súa falta de forza para impoñer independencia
ningunha e, principalmente, da calella sen saída e a frustración á que estaban a
condenar a amplos sectores obreiros e populares cataláns.
Hoxe, mentres se
estenden a frustración e a división nacionalista na clase obreira e os sectores
populares, a burguesía española ten a capacidade para continuar a
reorganización do Estado, en curso desde hai tempo, nun sentido profundamente
reaccionario, e este xuízo é esencial nesa estratexia.
Por todo isto, ante
este xuízo, o Buró Político do Partido Comunista dos Pobos de España declara:
1. Que o xuízo do “procés” é un xuízo
político. Quedou en evidencia o nulo interese polo respecto aos dereitos de
defensa dos procesados e unha clara intencionalidade política nas acusacións e nas
decisións xudiciais ata agora adoptadas.
2. En consecuencia, as sentenzas
serán políticas e os condenados a prisión serán presos políticos, sumándose así
á longa lista de dirixentes políticos, sindicais e sociais condenados á cadea
por razóns políticas ou de conciencia.
3. Que todo este proceso xudicial se
baseará, máis que en probas ou argumentos xurídicos, nas negociacións políticas
que se están levando a cabo entre o Goberno e as forzas independentistas. Hoxe
os presos son reféns do Estado nesta negociación, e os partidos
independentistas responden coa súa capacidade de tombar os Orzamentos Xerais do
PSOE.
4. Que os hoxe imputados foron historicamente
aliados de partidos como PSOE e PP na hora de reformar a lexislación penal en chave
reaccionaria, engadindo incluso tipos penais que agora se usan en contra súa.
Hoxe sofren a represión estatal, pero a maioría deles antes non tiveron
problemas en exercela contra traballadores e estudantes. Non son ningún exemplo
para o pobo traballador, nin nos une a eles ningunha afinidade política ou
ideolóxica, pero esta situación vai máis alá de tales afinidades: este proceso
xudicial é unha farsa que atenta contra os máis elementais principios da orde xudicial
democrático-burguesa, polo que esiximos a súa absolución.
Durante os próximos
meses, este xuízo ocupará boa parte do debate social. Falarase do mesmo nos
centros de traballo, de estudo, nos lugares de ocio. Promoveranse posicións
reaccionarias e chovinistas, atacarase quen non as comparta e buscarase afondar
na división, sobre bases nacionalistas, da maioría obreira e popular. O Partido
Comunista chama todos os traballadores e traballadoras, a mocidade obreira e
popular, as mulleres do pobo traballador, os traballadores e traballadoras do
campo, os traballadores autónomos, a non se deixar arrastrar pola febre
nacionalista e reaccionaria de ningún tipo, a defender os seus intereses comúns
por riba de toda división nacionalista e a defender os máis básicos dereitos
democráticos, hoxe gravemente en risco.
A maioría obreira e
popular debe deixar de estar sometida a intereses alleos, a proxectos alleos. O
Partido Comunista chama a erixir un proxecto propio, independente dos intereses
doutras clases sociais, que confronte de maneira directa os intereses burgueses
e que teña claro o obxectivo do socialismo como único camiño para a
emancipación e a fin de toda opresión.
Buró Político do PCPE
12
de febreiro de 2019