Entrado xa o mes de setembro, os estudantes preparámonos
para afrontar un novo curso. Fomos moitos os que, para poder pagar este curso, pasamos
o verán traballando sen parar, vendo no horizonte todos os gastos que se nos
aveciñaban: taxas, libros, material, desprazamento e piso, para quen non tivemos
a sorte de poder continuar a formación na nosa cidade de orixe, que non somos
poucos.
A diferenza de outros, a nós non nos regalan os títulos
nin nos facilitan os aprobados obviando traballos e teses que non aparecen por ningures.
A nós, esixirásenos acorde ao que somos: fillos de familias traballadoras. A nós,
ningún decano nos regalará un máster nin nos financiará falsos cursos de
prestixiosas universidades. E o máis probábel, é que a única comunicación que
recibamos por parte do ministerio este ano sexa a denegación novamente da bolsa
da que dependía, non só o pagamento dos nosos estudos, senón tamén duna boa
parte dos gastos familiares.
Aínda que, iso si, este ano esta comunicación virá con outro
nome. Mudou o goberno. Disque agora nos dirixen os amigos dos traballadores, malia
isto contrastar coa súa nula vontade de derrogar as reformas laborais e
eliminar as taxas nos nosos estudos.
Este ano, malia ter a ministra de Educación outro nome,
para os estudantes volverá ser un ano na corda frouxa. Un curso que non sabemos
se poderemos rematar ao non saber se o imos poder pagar, unha vez se resolva a
concesión ou non da bolsa que solicitamos. No entanto, que teña claro a señora
Isabel Celaá que os estudantes temos memoria e lembramos como foron eles os que
comezaron a elitizar a educación.
Temos memoria porque lembramos cando apenas eramos adolescentes
e viamos os nosos compañeiros protestar contra o Plano Boloña en asembleas
multitudinarias por todo o país, plano aprobado polo seu Partido.
Temos memoria porque sabemos que os nosos pais levan anos
padecendo a reforma laboral máis infame que a nosa xeración viviu e que sumiu as
nosas familias na máis profunda miseria.
Temos memoria porque nos forxamos nas folgas xerais de
2010 e 2012 cando dixemos basta ás políticas mandatadas desde os monopolios, os
cales son os verdadeiros mandatarios das políticas gobernamentais do PSOE.
É por esta memoria de loita que temos, e que moi
orgullosamente defendemos, que este novo curso, malia o cambio de goberno, os
estudantes imos deixar claro que non nos importa quen é o inquilino da Moncloa
mentres a nós seguen a nos desafiuzar das nosas aulas con total impunidade.
Seguen a nos facer traballar gratis en períodos de
prácticas que supoñen un lucro total para as empresas e ademais aproban
reformas para garantir que estes períodos de prácticas gratuítas, a través de
enxendros como o Plano de Garantía Xuvenil ou os contratos de Formación e de Prácticas,
teñan unha continuidade que nos condene non só a unha formación precaria, cara
e insuficiente, senón que ademais, una vez saiamos ao mercado laboral, vexamos a
cara máis crúa do sistema capitalista.
Os supostos amigos dos traballadores, o mesmo que o
anterior goberno, non teñen présa ningunha por reverter que haxa mozos traballando
en infinitas xornadas laborais por menos da metade do salario mínimo
interprofesional xa que, en teoría, favorece a nosa formación e por iso, ademais,
subvencionan todas aquelas empresas que se ofrecen para acoller mozos nestas
condicións.
Comeza un novo curso e os que nin agardamos nin queremos
ningún tipo de regalo garantímosvos que, mesmo que non nos queirades escoitar, oirédesnos.
Oirédesnos porque imos organizarnos e imos facer moito ruído.
Cristian Ferrer
Fonte: Novo Rumbo nº 11