A partir deste mes entramos nunha fase crucial no desenvolvemento do noso Partido. Fundamentalmente porque en novembro celebraremos o noso XI Congreso, que sen dúbida marcará a superación da nosa recente crise interna, pero tamén porque imos afrontar un período no que se teñen que multiplicar as capacidades da nosa intervención política.
As células e colectivos levan varias semanas debatendo os
documentos congresuais, elevando as súas achegas e comentarios e aproveitando
estes debates para avaliar as prioridades de traballo que van marcar o período
até o XII Congreso. Esta primeira fase de debate, que finalizará a mediados de
setembro coa aprobación polo Comité Central dunha nova versión, máis acabada,
das teses e a resolución política, dará paso a unha segunda fase que, durante
todo o mes de outubro, implicará unha forte presenza da dirección central nas
organizacións territoriais.
Avanzamos nun novo modelo de Congreso que permite, dunha
vez por todas, abordar adecuadamente os debates prioritarios e abandonar a
dinámica anterior que reabría permanentemente debates afastados do que debe ser
o obxectivo prioritario dun Congreso comunista: a definición dunha táctica
adecuada ao obxectivo estratéxico da organización da Revolución Socialista no
noso país.
Ademais dos traballos vinculados ao Congreso, durante o
mes de outubro e principios de novembro o Partido desenvolverá múltiples
actividades vinculadas á conmemoración do centenario da Gran Revolución
Socialista de Outubro. Estas actividades, sen caer na mera nostalxia e recordo
das vitorias do movemento obreiro no pasado, centraranse na vinculación da
Revolución de Outubro coa experiencia presente da loita obreira, da loita polo
derrocamento do capitalismo e cos retos políticos e organizativos que a nosa
clase obreira e nós mesmos, como Partido Comunista, temos por diante.
Unha reivindicación de Outubro que sirva para atopar e
organizar a novos loitadores revolucionarios, que permita fortalecer a
conciencia da nosa clase e que sitúe obxectivos concretos -non mera palabreiría-
na axenda da loita obreira e popular do noso país. Para avanzar nese obxectivo
e que a militancia manexe as claves principais desta tarefa, celebraremos en
Madrid unha actividade central de formación sobre a Gran Revolución Socialista
de Outubro e un gran acto político e cultural que servirán como pistoletazo de
saída ao groso dos actos de nosa conmemoración do centenario.
O nexo entre o pasado e o presente do movemento comunista
no noso país desenvolverase tamén mediante a campaña “Un país para a clase obreira”,
que debe presidir toda a nosa actividade durante este curso político. O
obxectivo desta campaña non será simplemente encher de carteis as nosas cidades
e barrios. Tampouco imos dedicarnos unicamente a celebrar actos para a nosa
militancia e simpatizantes máis próximos. Non; imos desenvolver con audacia un
traballo destinado a influír no debate político e a situar como prioritarias as
necesidades e os intereses da clase obreira. Imos comezar a disputar en serio a
hexemonía das forzas reformistas -a quen lles resulta aceptábel un país da
burguesía con algúns dereitos para a clase obreira- entre a nosa clase. E ímolo
facer de forma seria, organizada, priorizando os esforzos militantes cara a
dous obxectivos: estar presentes de forma real e efectiva entre a clase -sobre
todo nos centros de traballo- e consolidar ao Partido Comunista como ferramenta
organizativa útil para a clase.
Para logralo é esencial abandonar todo indicio de
retórica, de grandilocuencia ou de desapego da realidade á hora de fixar as tarefas
das nosas células. Non imos construír nada sen mirarnos a nós mesmos. Pero ao
mesmo tempo debemos evitar caer nas trampas que pon a actual hexemonía
reformista no movemento obreiro e popular: a nosa actividade endexamais debe
reducirse ao seguidismo da axenda política das organizacións reformistas, senón
á explicación -a través da nosa presenza na loita obreira e popular diaria- de
que é posíbel construír un modelo político e social radicalmente oposto ao
actual, de que é posíbel construír un país para a clase obreira.
O Congreso, sen dúbida, colocaranos en mellores condicións
para desenvolver as nosas tarefas e facilitará que teñamos unha maior
capacidade de intervención. O XI Congreso vai permitir romper coa perniciosa
dinámica localista e particularista que impedía que as decisións congresuais se
levaran á práctica de forma efectiva. Avanzando na centralización,
profesionalización e bolxevización do Partido seremos capaces de fixarnos retos
políticos e organizativos más elevados no futuro próximo. Sen palabreiría. Con
feitos. Sendo de verdade un Partido Comunista, construíndo de verdade o Partido
Comunista cada día, desde xa.
Ástor García
Secretario Xeral do PCPE
Fonte: Novo Rumbo nº3