Reproducimos o artigo de Rizospastis datado do ano 2014, que consideramos de grande utilidade reler hoxe cando constatamos as consecuencias da penetración da ideoloxía burguesa e pequenoburguesa no movemento obreiro, os perigos que para este supón o ataque ás formas clásicas e historicamente probadas de organización independente da clase obreira, o Partido e o Sindicato; o desarme e desmobilización á que conducen as falsas ilusións, a substitución do movemento organizado da clase por suxeitos interclasistas e a xestión antiobreira e antipopular dos gobernos "de progreso".
Sobre as mobilizacións dos "indignados" en Grecia.
Artigo do Consello Editorial de Rizospastis (2012)
Fóra partidos e
sindicatos ou co KKE e o movemento con orientación de clase?
O pasado venres nos blogs que están a guiar ao movemento dos cidadáns "indignados" publicouse unha declaración dos cidadáns "indignados" na Praza Sintagma que chamaba ás forzas de esquerda a abandonar as prazas. Así, os dirixentes "anónimos" do "movemento das prazas?" os "non partidistas", "espontáneos", "non politizados" cidadáns semellan estar politizados e decláranse así mesmos como "anti-esquerda".
Quizais esta sexa a razón pola que se esconden detrás do
seu anonimato.
Até este momento declaraban que o seu inimigo era a
política que traía pobreza e paro, mentres a súa consigna era librarse do
memorándum e dos políticos que o aplican. Este elemento, xunto ao feito de que
organizan mobilizacións, xa expresa unha posición política.
Agora están a amosar
un aspecto máis da súa posición política e da súa práctica, atribuíndo a
todos os partidos en xeral " incluíndo ao KKE " a política bárbara que
leva ao pobo e á mocidade á indixencia. Por suposto, non demostran quen se
beneficia desta política; non mostran quen son os verdadeiros inimigos, é dicir
os monopolios, os capitalistas.
Están en contra do movemento sindical organizado con
orientación de clase en base ao argumento de que os sindicatos deben abandonar
as prazas. Pero o movemento sindical non é homoxéneo. Existe algunha relación
entre o goberno e o sindicalismo amarelo que axudou á adopción das bárbaras
medidas e o PAME, que organizou folgas e masivas manifestacións contra as mesmas
xunto co PASEVE, o PASY, a OGE e o MAS?
A autodefinición de "non partidista" que usaron
até agora, que foi exaltada polos grupos mediáticos dos capitalistas, así como
a súa lóxica relativa ao tema da democracia, demostran ser máis nada que
hipocrisía. O mesmo ocorre coa súa suposta intención de unir ao pobo, mesmo
sobre a base do vago contido contra o memorándum do "movemento das
prazas", xa que posicións como "fóra a esquerda", "partidos
fóra", "sindicatos fóra"
por unha banda son divisionistas e por outra banda non son tan
democráticas ou, para ser máis exactos, son antidemocráticas.
Ao mesmo tempo, e mentres eles se opoñen ao memorándum e
ás terríbeis medidas, non din nin unha soa palabra contra o goberno, a UE e as
forzas políticas que están de acordo con esta política. Só falan en xeral sobre
os políticos que a aplican con argumentos vagos, igualando ao KKE con estes
partidos.
Evitar a expresión política e ideolóxica do pobo
traballador, que ten o dereito de ter o seu propio punto de vista e expresalo
aberta e publicamente en xeral e en particular no seo do movemento, onde se
desprega a loita política e ideolóxica, non só está en contra da democracia,
especialmente no seo do movemento, senón que tamén a amordaza. É máis, todo
movemento, incluso os espontáneos, pero aínda máis o movemento nas prazas, ten
un obxectivo, independentemente de que se estea de acordo ou non.
Con todo, esta acción revela que os dirixentes dos
movementos das prazas teñen un punto de vista: ou vés á praza coas nosas
posicións político-ideolóxicas abandonando as túas propias ou non veñas, queda
lonxe das prazas.
Parece que se trata dunha táctica ben elaborada para
marcar liñas divisorias entre as forzas populares que están organizadas en
sindicatos e partidos, que non ocultan a súa ideoloxía, a súa política e mesmo
a súa identidade de partido, e quen van ás prazas, que son tamén xente
corrente, a maioría dos cales creron aos partidos burgueses que traizoaron as
súas esperanzas dunha vida mellor, que están desencantados coa política
burguesa e buscan unha saída.
Despois de todo,
a quen serve a lóxica "fóra partidos e sindicatos"?
Neste punto non repetiremos que os dos blogs están a
preparar un partido co nome de "Democracia Inmediata", como se dixo
na televisión. Pero tamén hai unha verdade que non queren que saia á luz, que
tratan de ocultar igual que fan en ocasións os medios burgueses: principalmente
que non todos os partidos son o mesmo, que o denominado movemento non
partidista das prazas é unha entidade política que, aínda que di ser non
partidista, ten unha posición política contra os outros partidos.
Dende o primeiro momento en que este tipo de
mobilizacións apareceron, expomos a pregunta:
Quen se esconde tras os blogs e internet? Por que non
aparecen? Que significa o seu anonimato? Non debería este feito preocupar a
quen se reúne nas prazas?
Porque deberían saber que forzas lles convidan e
organizan estas actividades, porque os blogs non son suficientes, nin todo
empeza espontaneamente dende un blog, mesmo aínda que contribúan ás
mobilizacións igual que o fai a enorme promoción nos medios de comunicación.
Pero parece que o anonimato axuda a quen está detrás dos
blogs e non só a eles, despois de todo, a experiencia do movemento popular
mostra que tamén hai forzas organizadas que aparecen como forzas do
"movemento" e "se opoñen" sen importar se o fan
intencionadamente ou non ao movemento
popular organizado, mentres que cando están en acción ocultan as súas caras con
carapuchas.
Agora o movemento de quen non ten nome emerxeu. A xente
que se oculta ten un obxectivo específico, que tamén tratan de ocultar.
Preséntanse a si mesmos como dirixentes a favor do pobo pero non sinalan ao
verdadeiro opoñente do pobo.
Quen cobre as súas caras con carapuchas oponse aos
mecanismos represivos estatais, as xanelas das tendas e os bancos; consideran
que eses son os seus opoñentes e non os monopolios. A súa actividade fomenta a
tendencia a que o movemento perda o seu carácter organizado, impide a
participación do pobo e non cultiva unha conciencia rebelde.
Os procedementos da democracia directa supostamente
expresan a participación dende abaixo na actividade antimemorándum. Pero, que
forza política imporá a súa vontade para que o memorándum sexa abandonado? Eles
están en contra dos políticos e os partidos políticos.
Así que, quen o fará? Outros políticos, e quizais outras
forzas organizadas coa liña política expresada nas prazas, que non están en
contra dos monopolios e os capitalistas. Así que estamos a falar doutro sistema
burgués reformado. Será este o seu obxectivo?.
Por suposto, a posición específica "fóra
partidos" fai que algunhas persoas dalgúns partidos aparezan como
defensores da liña do seu partido pola mañá, louven a quen expresa unha
"posición non partidista" a pesar do feito de que esa mesma xente son
cadros dirixentes de partidos, e pola noite van ás prazas como "xente sen
partido". Isto é hipocrisía a gran escala, se non directamente fraude. A
xente normal, a xente nova, participa nas prazas para expresar a súa indignación,
descontento e ira contra o goberno, a UE e a Troika pero non entenden ou non
aceptan a liña política partidaria do derrocamento do sistema. Este pobo
traballador non debe ser atrapado na rede que o sistema está a preparar por
medio dos denominados "non partidistas" e espontáneos.
O conflito cos monopolios non é incoloro. Ten que haber
un plan, unha estratexia, ideais, contribución e sacrificios. Isto significa
aliarse co KKE e as forzas radicais de orientación clasista; as novas forzas,
que se están empezando a mobilizar ao superar a súa inercia e tolerancia, deben
dar este paso adiante.
"Fóra
partidos" é unha posición conservadora.
Os partidos políticos son organizacións que coa súa liña
política e a súa ideoloxía, expresan intereses específicos. A nosa sociedade
divídese en clases e capas sociais. A clase burguesa, por unha banda, a
dominante, ten o poder, que o xestiona algún dos seus partidos no goberno, e
por outra banda a clase obreira. Hai capas intermedias que se diferencian
economicamente, así como socialmente. As capas intermedias, que están nunha
posición económica máis baixa, son obxectivamente aliados dos traballadores e
opoñentes dos monopolios.
A súa posición de "fóra partidos" iguala ao KKE
cos partidos burgueses, oculta ao verdadeiro opoñente do pobo, os monopolios,
que son quen teñen o poder. Un traballador autoengánase se cre que as
mobilizacións nas prazas son suficientes para liberarlle dos antigos e novos
problemas que se lle puxeron sobre a mesa sen que haxa un movemento que estea
enraizado e comece nas fábricas e industrias, en todos os centros de traballo,
contra a clase capitalista.
Cando o movemento non é forte nas fábricas, todas as
mobilizacións que se fagan carecen de bases sólidas. O verdadeiro escenario da
loita de clases é o centro de traballo, a empresa. Aí é onde os traballadores
están en loita diaria e irreconciliábel contra os grandes empresarios; loita que xorde das súas relacións de clase,
as relacións de explotación, porque a riqueza e os beneficios dos capitalistas
se producen polo traballo dos obreiros. Algúns din que tamén nas prazas, e isto
é necesario, pero primariamente no lugar onde os opoñentes de clase entran en
conflito. Aí está o verdadeiro núcleo da loita política con orientación de
clase.
O traballador autoengánase se cre que as mobilizacións
populares deben afastarse de todos os partidos ou estar en contra deles. Tal
movemento está condenado a ser sometido á liña política dos capitalistas, a
contribuír á perpetuación da explotación. O traballador autoengánase se cre que
o sistema político burgués pode funcionar en interese do pobo.
O sistema
político burgués non pode ser corrixido, só derrocado.
O traballador engánase a si mesmo se promove a demanda de
librarnos do memorándum, sen acompañala da demanda de saída da UE e o
derrocamento do Estado dos monopolios en Grecia.
O pobo necesita ao movemento que lle dea unha perspectiva
clara. Isto significa unha loita organizada aliada ao KKE, unha loita por medio
dos movementos con orientación de clase do PAME, PASY, PASEVE, OGE e MAS.
Unicamente estas forzas pódense opor á estratexia dos
monopolios e os seus servidores coa estratexia a favor dos intereses populares.
Sen tal estratexia, a xente non achará unha saída.
Polo Consello Editorial de Rizospastis.
Fonte: El Machete
Traducido ao galego por Comunistas da Galiza-PCPE