Moitas e
moi diversas veñen sendo as mostras de rexeitamento que dende todos os
segmentos da comunidade educativa se veñen dando ás medidas do goberno dos
monopolios contra o ensino público, contra o estudantado, os traballadores e
traballadoras do ensino e o conxunto do pobo traballador e os seus fillos e
fillas.
Nas
derradeiras semanas de outubro os centros de estudo e as rúas do noso país
enchéronse de xuntas de sinaturas, concentracións, asembleas, manifestacións,
expresións todas elas de rexeitamento contra a LOMCE, as reválidas, o 3+2 e as
prácticas non remuneradas.
En todo
Estado a Fronte de Estudantes, malia ter analizado as deficiencias dos tempos e
xeitos da convocatoria de folga do 26 de outubro, foi quen de encher os centros
e as rúas dun berro masivo contra os plans tendentes á precarización e a ruína
do sistema público de ensino e á expulsión do mesmo dos fillos e fillas da
clase obreira.
As
organizacións sindicais dos traballadores e traballadoras do ensino veñen
denunciando os recortes en profesorado, a xeneralización da figura do profesor
itinerante, o desprezo ás necesidades educativas especiais e recortes no
profesorado de apoio e orientación, a precarización e perda de postos de
traballo e ao mesmo tempo o incremento dos concertos mentres ao mesmo tempo
desvíanse cartos públicos á privada e concédense novos concertos educativos.
En
numerosos centros de estudo as e os comunistas estivemos presentes na
explicación da natureza antiobreira e antipopular desta lei educativa, que
cómpre derrogar, e que está ao servizo das necesidades das grandes empresas. Impulsando
a unidade dende a base do estudantado e dos traballadores/as do ensino, para
defender o seu dereito a un ensino gratuíto, científico e de calidade.
O avanzado
non é suficiente.
Cómpre
avanzar cara unha grande mobilización xeral de toda a comunidade educativa
- para rematar coas reválidas que baixo o pretexto dunha falsa excelencia, medida en estándares uniformizadores e anticientíficos e en compartimentos estancos, expulsan cada ano a máis mozos e mozas de extracción obreira do sistema público de ensino e de calquera perspectiva dun futuro digno.
- para botar abaixo os recortes de bolsas e axudas e o deterioro das condicións de traballo dos traballadores e traballadoras do ensino.
- para reverter o proceso privatizador e garantir a gratuidade e calidade de todas as etapas educativas.
Como
comunistas, temos que caracterizar e analizar a destrución do ensino público
como parte da estratexia dun capitalismo en crise que ten como primeira
necesidade, para garantir a propia supervivencia deste sistema caduco de
explotación, a transferencia masiva de rendas do traballo ao capital; e xa que
logo, o ataque ao salario directo e indirecto en todas as frontes, e a
destrución de todo servizo público como parte desta ofensiva.
O ensino
ten que deixar de ser unha fábrica de escravos e escravas para as grandes empresas
capitalistas.
A unidade
e a organización son a chave para fortalecer un amplo movemento de masas por un
ensino público para todos e todas, científico, de calidade, e ao servizo do
pobo traballador.
Comunistas da Galiza-PCPE para a Revista FORXA