Nestes tempos en que a patronal e os seus gobernos golpean duro, moi duro, á clase obreira, non podía deixar de estar presente unha estratexia, admirábelmente unificada e diversa nas súas tácticas e discursos, dirixida a destruír, perseguir, criminalizar e desprestixiar ás organizacións da clase obreira.Axentes que serven consciente –e outros (a maioría) inconscientemente– a este obxectivo de facer táboa rasa e deixar vía libre á ditadura patronal, invaden a prensa, as redes sociais e os nosos correos electrónicos, de noticias baixo títulos polo estilo de "sindicatos sinvergonzas" e "a culpa é dos sindicatos", cando non chamamentos á folga social e cidadá convocada nas redes sociais, á marxe de, e contra as organizacións da clase obreira.
Trátase, levado ao campo da loita laboral e sindical, do mesmo discurso antipolítica e antipartido que, pretextando a corrupción e o escuro e delituoso financiamento dos partidos burgueses, busca o consentimento social para intervir e proscribir ao partido da clase obreira. Preparando o desenvolvemento de formas durísimas de ditadura de clase que operarán sen o estorbo de calquera formalidade representativa ou pseudodemocrática.
Esta estratexia que se nos presenta como nova, é o vello recurso thatcheriano empregado numerosas veces durante o estoupido das innumerábeis crises capitalistas en que o estado "social" desaparece como borrado do mapa, cáenlle ao Estado as roupaxes de ente neutral que media entre os "interlocutores sociais" e protexe aos máis débiles, e queda á vista como o que é, no súa horríbel e descarnada desnudez de aparello violento de dominación en mans dos que posúen os medios de produción. Dita estratexia ten varios aspectos:
- A cooptación dos elementos e cúpulas sindicais máis traidores e vendidos.
- A división da clase entre os que cobran máis, os que cobran menos, os que non cobran e os que pagan no canto de cobrar; os que aínda traballan, os que cren que son fixos, os que xa non traballan, e os que non traballarán nunca.
- A liquidación progresiva do dereito laboral, única razón e modo de existencia daquelas organizacións sindicais que, abandonado o obxectivo de vincular a batalla económica en cada empresa e sector á fronte xeral da loita clasista, convertéronse en xestorías asistenciais e de asesoramento xurídico; un negocio sen futuro cando o que está en cuestión é a existencia mesma das garantías xurídicas que nalgún momento protexeron ao traballador/a de o abuso e o terror patronal.
- A proposta de "novos" movementos interclasistas e alternativos dirixidos a substituír ao movemento organizado da clase para a loita polos seus dereitos e polo seu propio poder.
- A promoción do fascismo organizado e da súa influencia ideolóxica sobre os sectores máis desideoloxizados e desesperados da clase obreira.
- A persecución aberta dos elementos e organizacións máis combativas da clase, a súa criminalización e o encarceramento dos seus dirixentes.
Todo este despregue xa foi usado exitosamente no século XX para desactivar a loita da clase obreira. Todas estas frontes teñen o mesmo obxectivo: desarmar á clase obreira e preparar o camiño para novas e durísimas formas de exercicio da ditadura do capital. Forman parte dunha mesma ofensiva contra a clase obreira e as súas organizacións, que debemos desenmascarar e explicar mentres desenvolvemos a necesaria tarefa de construír a unidade da clase, depurala da súa quinta columna colaboracionista e levantar a Fronte Obreira capaz de dar as duras batallas do presente e do futuro.
Marina Quintillán
[Fonte: UyL]