1. Desde hai días Turquía está sendo testemuña dun xenuíno movemento popular. As accións e protestas, que empezaron en Estambul e estendéronse por toda Turquía teñen un carácter de masas, lexítimo e histórico. O máis importante de todo é o cambio no ánimo da xente. O medo e a apatía superáronse e a xente gañou autoconfianza.
2. O Partido Comunista de Turquía foi parte do movemento popular desde o comezo e mobilizou a todas as súas forzas, tratando de incentivar o carácter proletario e revolucionario do movemento, esforzándose para impregnalo dunha actitude madura de disciplina, organizou numerosos actos e manifestacións. Neste proceso, as forzas policiais levaron a cabo fortes ataques contra a nosa sé en Ankara. En toda Turquía, varios membros do partido foron feridos e detidos. houbo varios intentos de secuestro de cadros do noso partido. Pero as provocacións contra o noso partido foron derrotadas.
3. O noso énfase sobre o papel do TKP non pretende subestimar a natureza espontánea do movemento ou a contribución doutros actores políticos. Ao contrario, o TKP insiste en que este movemento ten un aspecto que vai máis aló do impacto dun ou outro actor político ou de calquera tipo de oportunismo político.
5. Sen dúbida, os detentores do poder político intentarán acougar á xente, instituír maior control e ata intentarán utilizar a situación para o seu propio beneficio. É posíbel que logren éxitos temporais. Ata nese caso, o movemento popular non sería inútil. O TKP está preparado para un período de tenaz pero intensa loita.
6. Para actuar de forma concertada, diferentes ramas do movemento socialista que comparten obxectivos e preocupacións teñen que analizar a aparición deste movemento popular inmediatamente. O TKP, sen interromper as súas tarefas e actividades diarias, vai actuar con responsabilidade no referente a isto e esforzarase para crear un terreo común en liña coas esixencias urxentes que se expresan máis abaixo.
7. Para anular os plans do goberno tendentes a clasificar e dividir ao movemento popular entre lexítimo e ilexítimo, todas as forzas teñen que evitar dar pasos que poidan causar dano á lexitimidade do movemento. É o poder político quen ataca. A xente debe defenderse, igual que actúa correctamente, pero nunca caer nas trampas da provocación gobernamental.
8. Mentres as masas cantan a consigna “goberno dimisión”, as negociacións limitadas ao futuro do parque Taksim-Gezi non teñen sentido. O goberno pretende non entender o feito de que a antiga balanza foi alterada de forma fundamental e de que non pode restaurarse. Todo o mundo sabe que o movemento popular non é o produto da susceptibilidade cara ás árbores do parque Gezi. A ira do pobo vai máis aló dos proxectos de transformación urbana: trátase do terrorismo de mercado, das abertas e directas intervencións nos diferentes estilos de vida, o americanismo e a subordinación aos EEUU, as políticas reaccionarias ou a inimistade co pobo sirio. O AKP non pode enganar á xente cun discurso do tipo “plantaremos máis árbores dos que talaremos”.
9. Mentres nos poñemos máns á obra para crear unha alternativa do pobo traballador, o movemento necesita apoiarse nalgunhas demandas concretas.
Estas demandas son válidas no caso de que dimita o goberno ou Erdogan:
a) O goberno debe anunciar a cancelación dos proxectos que implican a demolición do parque Gezi e do Centro Cultural Ataturk.
b) Liberdade para os detidos durante a resistencia e retirada inmediata de todos os cargos contra eles.
c) Todos os funcionarios cuxos crimes contra o pobo sexan demostrados polos informes das comisións que formou a Unión de Colexios de Avogados e os Colexios locais deben ser relevados das súas tarefas.
d) Deben cesar os intentos de dificultar o dereito da xente a obter noticias veraces sobre os acontecementos.
e) Deben cesar todas as prohibicións relativas a reunións, manifestacións e marchas.
f) Deben retirarse todos os obstáculos de facto ou de iure que impiden a participación política do pobo, incluíndo a barreira electoral do 10% e os artigos antidemocráticos da “lei de partidos políticos”.
g) Deben cesar todas as iniciativas postas en marcha para tratar de impoñer un estilo de vida único a todo o pobo.
10.Estas demandas urxentes en ningún caso afectarán ao noso dereito e obrigación de continuar coa oposición ao poder político. A reacción popular ao goberno debe reforzarse e débense centrar os esforzos en suscitar unha verdadeira alternativa ao escenario político.
12. O movemento popular, desde o seu inicio, ignorou a sinistra estratexia tendente a enfrontar a unha comunidade con outra en Turquía. Esta actitude debe manterse con sumo coidado, deixando sen espazo ao chovinismo ou ao vulgar nacionalismo.
13. Aos nosos irmáns e irmás kurdos, xa lles dixemos que “Non pode haber acordo de paz co AKP”. Non pode haber acordo cun poder político a quen a súa propia xente deu as costas, e cuxa verdadeira cara foi desvelada. Os políticos kurdos deben deixar de “albergar esperanzas de continuar falando co AKP” e converterse nun forte compoñente dun movemento popular unido, patriótico, laico e traballador.
14. Os nosos cidadáns que perderon a vida a mans da policía ou do poder político, sacrificaron as súas vidas en nome dunha loita xusta e histórica. O pobo nunca esquecerá os seus nomes, e quen son responsábeis das súas mortes responderán ante a lei.
Comité Central - Partido Comunista de Turquía.
4 de xuño de 2013
[Fonte: TKP]
- Traducido por FORXA! -