
ICP: Nos últimos anos, a violencia en México, así
sexa relacionada cos grupos narcotraficantes, ou así sexa parte da clara
actividade paramilitar contra as forzas, organizacións e persoas progresistas e
sobre todo comunistas, estivo a aumentar de maneira obvia. O seu Partido, o
PCM, tamén sufriu ataques de parte destas forzas paramilitares; cales son as
causas obxectivas desta onda de violencia e cales son e serán as consecuencias
desta situación no marco da loita de clases desde a perspectiva da clase obreira?
E tamén, cal é a relación desta situación co imperialismo estadounidense que
nunca deixou de marcar a súa presenza en México?
Pável Blanco: En primeiro lugar un saúdo moi fraterno para este medio informativo do
Partido Comunista, de Turquía, co que estamos irmanados e co que compartimos
trincheiras comúns para o reagrupamento revolucionario do movemento comunista
internacional. Aproveitamos para reiterar a nosa solidariedade fronte aos
acontecementos políticos que convulsionan a loita de clases alá.
En México pode
demostrarse literalmente aquilo que expresaba Marx do capitalismo chorreando
lodo e sangue por todos os seus poros. A onda de violencia que nos estremece,
con máis de 200.000 mortos en 10 anos non é unha falla do sistema, senón a
consecuencia lóxica do capitalismo que é barbarie, terror, incerteza, fame,
morte. A chamada guerra do narcotráfico, na que está directamente involucrado o
Estado mexicano, é un proceso de reacomodo de mercados, rutas, socios, para o
control de tal negocio, que ademais se branquea rapidamente cos investimentos
financeiros, inmobiliarias e tamén produtivas, e referímonos non só á
agroindustria, senón a ramas como a metalmecánica, a siderurxia, e ao extractivismo.
É pois un proceso de ampliación da acumulación, unha nova rama da economía que
ten rapidamente reflexos na política, con diñeiros que compran partidos,
candidatos, ou funcionarios xa electos, presidentes municipais, deputados,
senadores, gobernadores, e que inflúen fortemente na Presidencia da República.
E nesta dirección é
necesario sementar o terror, desmobilizar, inmobilizar, para evitar calquera
posibilidade de protesta e oposición ao refugallo de terras e territorios,
evitar a organización sindical ou popular para impedir os procesos de
sobreexplotación.
É moi rechamante que se
impulse un desprazamento de poboación que diezma cidades como “Ciudad Juárez”
ou deixa abatidos poboados e territorios, como en Tamaulipas, paradoxalmente
despois de que os habitantes foron expulsados e remataron as súas vivendas e terreos,
nesas zonas foron atopados novos pozos petroleiros ou zonas mineiras.
As organizacións
populares sofren tal terrorismo de Estado, as expresións clasistas dos
traballadores da educación, a Federación de Estudantes Campesiños Socialista de
México (á que pertencen os 43 estudantes desaparecidos de Ayotzinapa) e por
suposto o PCM, xa que cinco camaradas, entre eles Raymundo Velázquez quen era o
Secretario Político nesa rexión, foron asasinados en Guerreiro por oporse á
presenza de mineiras canadenses, ou o camarada Enrique López, membro do noso
Comité Central, actualmente desaparecido en Tamaulipas; ademais de varios
presos, así como camaradas suxeitos a procesos xudiciais. Queremos aclarar que
consideramos que é a consecuencia de ter unha posición especifica na loita de
clases, é dicir, de loitar pola Revolución, que só aqueles que non fan nada
están á marxe da posibilidade de sufrir golpes.
É verdade que o centro
imperialista norteamericano ten grandes intereses, e que foi quen promoveu
desde finais dos 70 as operacións do narco en México, en concerto con grupos
colombianos para financiar a loita contra a insurxencia en Nicaragua e outros
países de Centro América, iso non é un segredo, máis tamén hai que subliñar a
presenza de capitais chineses, apropiados do importante porto de Lázaro
Cárdenas Michoacán, onde é coñecido que intercambian o aceiro por químicos
necesarios para procesar a materia prima en droga.
Queremos deternos nesta
cuestión que é teórica e práctica: en México, e poderiamos asegurar que en case
toda América Latina identifícase ao imperialismo co imperialismo
norteamericano, o que xera graves problemas estratéxicos e erros políticos
constantes. No PCM temos a avaliación de que o imperialismo é a fase actual do
capitalismo e que se caracteriza por ser un capitalismo dos monopolios, iso
significa que para nós o imperialismo non é só algo exterior, senón interior.
Fálase do imperialismo norteamericano e esquécese o combate ao centro
imperialista da UE, ou ao acordo interimperialista que articulan Rusia e China,
e chégase a ver con simpatía outros acordos interestatais entre economías
capitalistas, como o MERCOSUR. Para nós a loita antiiimperialista non é
antinorteamericanismo, senón antimonopolismo, e pasa por confrontar aos
monopolios do noso país e a calquera centro imperialista, non hai imperialismo
menos malo, todos significan explotación, rapiña, saqueo, guerra, morte.
ICP: Hai millóns de cidadáns de México e
descendentes de Mexicanos en Estados unidos, a súa inmensa maioría é parte da clase
traballadora do devandito país. Estados Unidos nunca foi un exemplo de
integración e aceptación pero nos últimos anos a xenofobia aumenta de maneira
importante nos Estados Unidos, e os Mexicanos como grupo inmigrante máis grande
de Estados Unidos atópanse baixo unha represión forte. Que opinan da presenza e
o papel dos traballadores Mexicanos na loita da clase obreira nos EE.UU. e o
carácter de clase da xenofobia en EE.UU.?
PB: Hai
preto de 20 millóns de traballadores mexicanos ou de orixe mexicana nos EEUU, e
aumentan día tras día, e ano tras ano; é noso deber contribuír á súa
conscientización e organización; durante o proceso da Revolución
democrático-burguesa do século anterior os traballadores mexicanos nos EEUU
foron un bastión da loita antiditatorial que apoiaban política e
financieramente ás forzas revolucionarias do noso país; o fenómeno migratorio
disparouse coa Segunda Guerra Mundial, e segundo a necesidade de man de obra, a
fronteira norteamericana e os mecanismos antiinmigrantes flexibilízanse ou
endurecen; cada certo tempo recrudece a xenofobia, o racismo, non só contra os
traballadores de orixe mexicana, senón de todas as nacionalidades que por
razóns económicas arriscan a súa vida para buscar un traballo aí.
É un deber do PCM, no que
estamos incursionando, loitar por organizar aos traballadores mexicanos para
apoiar o proceso revolucionario no noso país e tamén para intervir na loita de
clases, polos seus dereitos e reinvindicaciones xunto aos traballadores
norteamericanos e doutras nacionalidades, que son explotados nos EEUU. Iso pasa
por contar con estrutura partidaria nas fronteiras, co que imos avanzando, e
por empezar a ter células do PCM entre os traballadores mexicanos nos EEUU.
É claro que o carácter
de clase do racismo é un dos alicerces ideolóxicos da dominación imperialista,
que ataca a todos os traballadores.
ICP: Donald Trump xa é oficialmente o candidato
republicano para as eleccións presidenciais, é coñecido pola súa retórica
anti-inmigración, anti-obreira e moi claramente racista, cara os Mexicanos en
particular. Que é o que espera aos traballadores Mexicanos en EE.UU. se sae electo
Donald Trump e a mesma pregunta tamén para a clase obreira nativa en Mexico?
PB: Gañe a señora
Clinton, ou gañe Trump, perden os traballadores norteamericanos e os doutras
nacionalidades que conforman a man de obra inmigrante. Trump parece un
espantallo que está destinado a expresar: “vote polo mal menor, vote polos
demócratas”; o que consideramos unha posición moi perigosa; demócratas ou
republicanos, os partidos burgueses dos EEUU practican unha política funcional
ao imperialismo. Xa vimos derrubarse o mito de que era un sistema só para
brancos, e a administración de Obama resultou tan guerreirista, tan agresiva,
que non ten nada que envexar ao seu predecesor Bush; estamos seguros que
veremos derrubarse o mito de que cunha muller á fronte de EEUU ao mundo iríalle
mellor: ilusións, puras ilusións.
Nin a Clinton, nin
Trump, e lamentamos a equivocada política do PC dos EEUU, que navega con
bandeira oportunista de elixir o mal menor. Calquera que gañe será un inimigo
xurado dos traballadores de EEUU e dos pobos do Mundo.
ICP: A violencia e a represión aumenta, pero vemos
que a resistencia das forzas progresistas e dos comunistas tamén crece en
números e en forza en Mexico e hai un potencial revolucionario na realidade
Mexicana, e faise notar. Cales son os retos, as oportunidades e o potencial da
política revolucionaria en Mexico?
PB: Así é,
a loita de clases intensifícase, e o conflito socioclasista está presente, é
evidente. O antagonismo capital/traballo marca os ritmos, sobre todo coas
chamadas reformas estruturais que aplicou o Estado mexicano, consistentes en
medidas para desvalorizar o traballo e buscar a estabilidade do sistema no
medio da crise económica.
Nós consideramos maduras
as condicións para un proceso revolucionario, que segundo as nosas apreciacións
terá unha natureza anticapitalista, antimonopolista e polo
socialismo-comunismo. Consideramos que un gran obstáculo é polo momento o
desencontro entre as bases obxectivas, os límites do capitalismo e as
condicións subxectivas que se atopan de momento en atraso; por iso desde o V
Congreso do PCM estamos a traballar por resolver esta cuestión con dúas
direccións: construír un forte movemento obreiro e sindical clasista e o propio
desenvolvemento partidario nas principais zonas estratéxicas da economía.
Estamos conscientes de
que sen un partido comunista forte ningún proceso revolucionario terá
posibilidades de triunfar.
Hai outras forzas
revolucionarias ou anticapitalistas en México, pero ningunha pon no centro da
súa actividade ao proletariado; no PCM insistimos en que será a clase obreira o
epicentro da transformación revolucionaria, esa é a nosa vantaxe.
Unhas palabras sobre un
ingrediente necesario dos procesos revolucionarios: a unidade. Nós non a vemos
como a simple suma de organizacións, senón como unidade de clase, para iso
traballamos, loitando cada día en cada centro de traballo.
Fonte: ICP
Tradución: Comunistas da Galiza-PCPE